Հավատամ թե չէ???
 |
նկարները`Ջավահիր Եղիազարյանի
Սպասել ոչ ոք չի սիրում երևի, ուստի բացառություն չեմ նաև ես:Այնու ամենայնիվ այսօր Մրգաշատ ավտոբուսին մե ժամ սպասելով ականատես եղա որքան հուզիչ նույնքան հետաքրքիր մի տեսարանի:Ավտոբուսում նստած 70անց կինը ուղիղ մեկ ժամ մենախոսում էր ու դժգոհում ,որ այսդպես էլ թոշակ չկար այսօր ու դատարկ առանց գումարի է տուն գնում:Տատիկն ասում էր ,որ եթե թոշակը ստացած լիներ գոնե մի քանի կիլոգրամ կարտոֆիլ կգներ,կհասներ տուն հոսանքի վարձը կմուծեր անուհետև մնացած գումարն էլ կտար թոռնիկին գոնե երկու օրվա ճանապարհածախս համալսարան գնալու համար:
-Ինչ երկրում ենք ապրում,որ ինչ թոշակ ստանանք ,որ համ մենք ուախամամք համ թոռներին:Տատիկը նաև կատակեց հեսա հասա տուն տոռս տեսավդատարկ եմ գնում երեսիս չի նայի:Տատիկի դժգոհություներն ընդհատեց ավտոբուս բարձրացող տղամարդը ով պատգամավորական թեկնածուներից մեկի մասին ներկայացնող տեղեկատվական թերթոնը ուղևորներին բաժանեց ,իր գործն արած համարելով հնաց:Նախընտրական ծրագրեր ներկայացնող թեթոններից մեկն էլ բաժին հասավ տատիկին,ով երկար բարակ ուսումնասիրում էր թերթոնը բայց իրականում չէր կարդու,այնուհետև ավտոբուսը շարժվեց ,տատիկն էլ ննջեց,իսկ նախընտրական բուկլետը այտվեց մարդկանց ոտքերի տակ `մատնվելով անուշադրության:Ավտոբուսում և ոչ ոք չնկատեց տատիկի ձեռքից գետին սլացած նախընտրական բուկլելտը,յուաքանչյուրն իր մտքերով ու հոգսերով սպասում էր իր կանգառին: Տատիկն էլ իջավ նորից դժգոհելով որ ինչ երկիր է որ թոշակը միայն լույսի գումար կազմում,տատիկն այդպես էլ չիմացավ որ իրենց հասած թերթոնը Հայաստան երկիրը շենացնող հերթական խեստումներից մի հայտնված էր ,որոնք կամ կիրականան կամ էլ........................
0 comments:
Post a Comment